Niezależnie jakiego określenia pragniesz aktualnie użyć - artystyczny nieład bądź jawny burdel - oba będą adekwatne. To zaschnięta krew czy zwyczajnie farba o szkarłatnym odcieniu? W każdym razie, pełno tu tego.
Sprzęt się sypie, higiena sali w opłakanym stanie. Wyczuwasz ten odór śmierci? Tak, w tamtym rogu z całą pewnością coś umarło.
Sądząc po rynsztunku - starych pędzlach i paru paletach porozrzucanych na każdej możliwej płaskiej powierzchni, pomiędzy zaschłymi już farbami - lokum musiało w czasach swych świetności służyć artystom. Umeblowane zostało oszczędnie, potęgując tylko wrażenie pustki. Parę sztalug, kilka sztuk krzeseł i stolików umazanych czymś niezidentyfikowanym. Nie jest oczywistym, że zauważyłeś to od razu, ale tam, przy ścianie, stoi pianino. Dobre czasy ma za sobą, jak cały ten pokój, zdziwiłoby cię jednak jak czyste dźwięki nadal wydaje.
Rzadko kto tu wpada, może to ta ciężka atmosfera, może nuta melancholii, ale gwarantuje to przynajmniej ciszę.
Reasumując, jeśli podejrzewasz, że osoba, z którą dzielisz pokój planuje cię zamordować i nie bardzo masz się gdzie podziać, lub po prostu posiadasz jakiekolwiek zacięcie artystyczne - przyjdź, zdaje mi się, że w tej wielkiej, dębowej szafie zostały jeszcze jakieś papiero-podobne arkusze i może nawet nieco połamanych węgli. Ahh, właśnie, szafa. Zwróciłeś na nią uwagę już tu wchodząc, prawda? Intuicyjnie od początku ją omijasz. No, i wymiarami bez problemu mogłaby kogoś pomieścić, tak tylko mówię. No już, to tylko mebel, nie zje cię. Nie nakręcaj się i zajmij czymś pożytecznym, ale nie spoglądaj tam za często - tak dla pewności.