Nie , nie chodzi o biały proszek, który rozsypujecie w swych pokojach, by później ustawić ją sobie w zgrabną kreseczkę dawno nieważną kartą od rodziców. Chodzi bardziej o ścieżkę leśną, tutaj przed wami, wiem, że ciężko ją zauważyć. Jest delikatnie wydeptana i przez, to delikatne wydeptanie łatwo z niej zboczyć i w zatrważającym tempie się zgubić.
Łatwo, jednak obrać sobie trasę idąc wzdłuż małych grzybków rosnących po jednej stronie.
Lepiej ich nie jeść i nie zrywać, ale to tylko moje uprzedzenia podobno, kto raz się sparzył na zimno dmucha, więc proszę bardzo, będziecie o jedno doświadczenie w swym marnym życiu bogatsi, a przez, to i mądrzejsi.